วันวานยังหวานอยู่กับเบญจมราชาลัย ในพระบรมราชูปถัมภ์

 6 ปีในรั้ววังรัชกาลที่ 4 ที่มีทั้งความรัก ความสุข ความเหนื่อย ความท้อ รอยยิ้มเเละเสียงหัวเราะ อบอวลไปด้วยมิตรภาพดีดีทั้งรุ่นพี่เเละรุ่นน้อง รวมถึงอาจารย์ทุกท่าน แม้จะลาจากมานานกว่า 4 ปีเเล้ว เเต่ใจไม่เคยลืมโรงเรียนที่คอยบ่มสอนให้เป็นคนดี มีความรู้ เเละคอยสั่งสอนในทุกๆเรื่อง ฉันยังจำประโยคหนึ่งของอาจารย์ท่านหนึ่งได้ขึ้นใจเลยว่า "ที่อาจารย์ดุ ที่อาจารย์บ่น อาจารย์อยากให้เธอรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก อยากให้พวกเธอเป็นคนดีของสังคม เเละก้าวออกจากโรงเรียนไปด้วยความเข็มเเข็งที่จะก้าวต่อไปเผชิญโลกภายนอกได้ด้วยตนเอง" แม้จะเป็นโรงเรียนหญิงล้วน เเน่นอนว่าระเบียบเยอะมาก อาจจะมีการออกนอกลู่นอกทางบ้างตามประสาเด็กวัยรุ่น วันที่เข้ามาเรียนวันแรกเเละวันสุดท้าย ความรู้สึกมันต่างกันมาก วันแรกดีใจที่ได้มาเรียนโรงเรียนนี้ วันสุดท้ายเสียใจเเละใจเสียที่ต้องมาจากลา โรงเรียนที่ผูกพัน อาจารย์เเละเพื่อนน้องที่ผูกพัน เมื่อฉันเครียดฉันจะคิดถึงสมัยมัธยมเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดเเละน่าจดจำไปตลอด ♥ เบญจมราชาลัย